تشریک مساعی راه دور یکی از پیشرفتهترین روشهای ارتباطات راه دور کلاسهاست که همکاری برخط را به سطح «حل مساله توزیع شده»، طراحی مشارکتی و تحقیقاتی چند کلاسی مشارکتی ارتقا میدهد.
هر چند «حل مساله به روش مشارکتی» بهترین فرصتهای آموزشی را در اختیار میگذارد، «هریس خاطرنشان میکند که «پروژههای آموزشی حل مساله، هنوز کممشتریترین نوع فعالیتهای مبتنی بر اینترنت است که دانشآموزان پیشدانشگاهی به آن میپردازند».
با اینکه تشریک مساعی راه دور یکی از تازهترین کاربردهای ارتباطات راه دور کلاسی است، اما آموزگاران تعداد روزافزونی از پروژههای جذاب را پیریزی کردهاند.
این آموزگاران ایدههای پرکشش را مطرح نموده و آنها را از طریق شبکهها برای دیگران فرستادهاند تا همکاری آنان را جلب و امکان پیادهسازی آنها را فراهم نمایند.
یکی از نخستین پروژههای بزرگ تشریک مساعی راه دور، «شبکه یادگیری بین فرهنگی» بود که با همکاری مشترک کلاسهای آلاسکا و ساندیهگو به منظور تهیه روزنامهای بهنام تاریخچه رایانه آغاز شد.
در یک شبکه گسترده، ستونهایی (مثل ستونهای مجلات متعارف) تعبیه شده بود که هر ستون به گروهی متشکل از ۱۰ تا ۱۲ معلم، دانشآموز و استاد دانشگاه در آمریکا، مکزیک، ژاپن و رژیم اشغالگر تعلق داشت تا در این مجله مشترک قلم بزنند.
دانشآموزان فرهنگهای گوناگون، از یکدیگر «همچون منبعی برای یادگیری بیشتر درباره همدیگر و دنیای اجتماعی، فرهنگی و فیزیکی استفاده میکردند».
در شبکه آموزشی محیط رودخانهای جهانی دانشآموزان با مطالعه کیفیت آب درگیر شدند که از طریق این همکاری، مناطق مشخصی بررسی شد.
تشریک مساعی راه دور از اشتراک دادهها فراتر میرود. در پروژه «آزمایشگاه جهانی» که توسط تیایآرسی و با همکاری بنیاد ملی علوم (آمریکا) به اجرا درآمد، پروژهای جهانی و مبتنی بر ارتباطات راه دور پیریزی شد و دانشآموزان به کاوش در محیط زیست محلی و جهانی پرداختند.
آنان پس از اینکه یافتههایشان را در یک پایگاه دادهها به اشتراک گذاشتند، پدیدههای محیطی را با همکاری یکدیگر شناسایی نمودند، طرحهای پژوهشی را مورد بحث قرار دادند و تحقیقات تقسیمشدهای را که از پروتکلها، روششناسیها، استانداردها و ابزارهای یکسانی سود میجست، با هم اجرا نمودند.
یکی از کشفیات دانشآموزان، بالا رفتن بیسابقه میزان دی اکسید کربن در کلاسهایشان در طول یک روز تحصیلی بود. یکی از کلاسها توانست مدیر خود را متقاعد کند که سامانه تهویه هوای مدرسه را عوض کند.
هر چند پروژههای تشریک مساعی راه دور، مستلزم آمادگی کامل برای همزمانسازی و استانداردسازی فعالیتها بین کلاسهای مختلف است، ولی تاثیر محیط را افزایش داده و مزایای مهمی برای رشتههای مختلف دارد.
آنها دانشآموزان را قادر میسازند تحقیقات و آزمونهای مشترک انجام دهند و بنابراین همان روش دانشمندان و محققان را ترویج میکنند.
دانشآموزان باید از روشهای یکسانی پیروی کنند، ضمن اینکه تنوع دادهها به آنها اجازه میدهد یافتههای خود را در عرصههای منطقهای، ملی و جهانی مطرح نمایند.
چگونه این توانمندیهای اینفوسفر، راه خود را به کلاسهای درس باز میکند؟ مشکل بتوان تصویر دقیقی از این موضوع ارائه کرد؛ زیرا توانمندیهای پیشرفتهتر، نیازمند ارتباطهایی باکیفیت بالا که در بسیاری از مدارس کمیاب است.
هر چند برخی مدارس در هر کلاس خود دارای رایانههای قوی و خطوط پرظرفیت ارتباط با اینترنت هستند، اما در بیشتر مدارس صرفا رایانههایی قدیمی وجود دارد که به کلاسهای رایانه آنها تعلق دارد.
بهعلاوه، تفاوتهای زیادی در تخصص و تجربیات معلمان وجود دارد؛ برخی با رخوت با اینترنت برخورد میکنند و برخی دیگر میکوشند در همه مواقع آن را بهکار گیرند.
هر چند در حال حاضر تحقیقات محدودی درباره چگونگی ورود ارتباطات برخط پیشرفته به کلاسهای درس انجام شده است، اما الگوی زیر از برجستگی خاصی برخوردار است.
فعالیتهای مبتنی بر ارتباط راه دور، غالبا در ابتدا به صورت فعالیتهای فوق برنامه شروع میشود، آنگاه پس از یک دوره اکتشافی که موجب تجربهاندوزی معلمان در آموزشهای راه دور میشود، رسما به کلاسهای درس راه مییابد.
آسانترین راه برای واردکردن ارتباط راه دور به کلاسهای درس، استفاده از برنامه بهبود ارتباط راه دور است. در این برنامه، فعالیتهای تنگاتنگ، مکمل برنامههای درسی موجود میشوند.
مثلا کلاس علوم میتواند با دسترسی به آخرین تصاویر تلسکوپ هابل، و کلاس جامعهشناسی با آمار جمعیتهای دفتر آمار ایالات متحده تکمیل گردد. در کلاس ادبیات نیز میتوان با مولف یک کتاب بحث کرد و یا به انتشار مجازی اشعار وی پرداخت.
برای اضافهکردن برنامههای ارتباط راه دور به کلاسهاس درس، معلمان مجبور نیستند برنامههای درسی یا شیوه تدریس خود را تغییر دهند.
در واقع، استراتژی کلی تدریس، کماکان به صورت «معلممحور» و «کتابمحور» باقی میماند، اما دانشآموزان با اطلاعات و اندیشههایی که نیازمند تفکر جدی از جانب آنهاست، آشنا میشوند.
معلمانی که برنامههای درسی خود را با امکانات گوناگون ارتباط برخط گسترش دادهاند، با وارد کردن واژولهایی از برنامههای ویژه ارتباط از راه دور در برنامههای سنتی گام بعدی را بر میدارند.
در سراسر جهان، هزاران معلم مدارس ابتدایی، ماژولهایی را از «شبکه کودکان انجیاس» – که مشترکا ت وسط تیایآرسی و جامعه ملی جغرافیا تدوین شده است – در برنامههای آموزشی خود میگنجانند.
آن دسته از معلمان مدارس متوسط و دبیرستانها که در پروژه آزمایشگاه جهانی شرکت دارند، واحدهایدرسی ارتباط از راه دور ویژهای را به دروس زمینشناسی، زیستشناسی، فیزیک، شیمی و علوم محیطی اضافه میکنند. معلمان معمولا واحدهای آزمایشگاه جهانی را بهصورت نیمهوقت و یک روز در هفته پیاده میکنند.
دلایل زیادی برای این الگوی پیادهسازی وجود دارد. دسترسی ناقص یا نامناسب به اینترنت، ممکن است میزان ارتباطی را که معلم میتواند برقرار کند، محدود سازد. بهعلاوه، برنامه درسی جامعی برای استفاده کامل از توانمندیهای ارتباط از راه دور پیشرفته طراحی نشده است.
همچنین، بسیاری از معلمان آموختهها، تجارت و اعتماد به نفس لازم برای کنار نهادن شیوههای سنتی تدریس و پرداختن به شیوههای جدید و نامأنوس را ندارند.